We zijn geen 25 meer

Het was een tijdje rustig vanaf het schrijversfront. 3 dagen wandelen, met zo nu en dan plots wifi en dan doodse internet stilte. We werden om 7.30 opgehaald door Johnny de gids en chaufeur. Een rit van een uur bracht ons naar de start van onze trekking. Niet in the middle of nowhere want er zijn overal dorpjes en ook  zeker niet weg van de beschaving , want de Toraja people hebben een heel oude beschaving. De bouwstijl van hun huizen staat op de Unesco lijst. De wandeling begint met een klim door het bosen daarna dalen we af via de rijstvelden. Op smalle dijkes van 1 voet breed, volgen we de sawas. Soms staat er water in een sawa, soms is er al rijst geplant. Ook staat hier en daar goudgele rijst. De afwisseling is zo mooi. In het glooiendeterrein zie je overal de terassen. Hier en daar staat een kwaadaardige buffel ons op te wachten, waar we dan angstig omheen moete zien te komen. In een dorpje geeft Johnny uitleg over de cultuur, het voorouder geloof, mn de begrafenis ceremonies, de bouwstijl en de symboliek van de houtsnedes en de kleuren. Een boeiend verhaal, waar echt geinteresseerden maar een boek over moeten opslaan. Na een steile klim , komen we bij een uitzichtpunt. Lekker kapot gaan. Daarna wordt de weg beter, dalen we wat over een betonnen weggetje , langs dorpjes met kerkjes, gaan we weer omhoog naar ons verblijf. Het is een restaurant met prachtig uitzicht. Voor ons rijstvelden, dan dorpjes, bergen, verderop in het dal Rantepao , dan weer bergen. We hebben zo,n 800 m geklommen en zitten nu op 150 m. Na de lunch, wat poedelen in de mandie. Onze kamer is een graanopslag. Je kunt hier ook met de auto komen, 2 uur van Rantepao. Er zijn zowaar wat lunchende toeristen. Later gaat Johnny verder met zijn uitleg, prachtige verhalen, vol symboliek. Vroeg op want er wacht weer een zware dag.