Het vreselijke en prachtige

het OV is soms een crime,  vooral op lange afstanden, of je wacht uren op een chauffeur, hij moet eten, plassen, roken of bidden, of je raced op een tot 4 baans omgetoverd, smal weggetje waar er verwoede pogingen worden gedaan om een truck uit de middeleeuwen in te halen, liefst in het pikkedonker. Maar daartegenover staat dat het locale vervoer pico is: de grab die je voor een paar dubbeltjes wegbrengt, opgepropt in een bemo, microlet, stinkend van je zweet, of op een fietstaxt een beetje wind vangen. Ook dat is OV. Het prachtige land: van de huistempeltjes, de grote tempnels in Ubud, de kunst en cultuur van Bali, de rijstterassen in de vroege ochtend, de zonsopgang boven de Bromo, de regen op de straten in Yogja, terwijl je zelf op het terras smult van nasi met lekkers, de schitterende Borobudur, waar je net na zonsopkomst, na de regenbui, bijna alleen rondstruind. De Prambanan is zo mogelijk nog mooier, eleganter. Dat zulke bouwwerken uit 825-875 nog overeind staan, zo fraai gerestaureerd zijn, met alle prachtige reliefs, ongelofelijk.