Nog meer Rantepao

nog even terug en dan vooruit. De busreis was een onderneming op zichzelf. Eerst ruim een half uur met de taxi naar een plek buitenaf, een obscure plek dat busterminal heet. Deze moetduidelijk in de revisie. Buskaartje kopen, wachten op de bus, we zijn veel te vroeg. Er komt een in eerste instantie vrolijk uitziende bus, die bij nadere inspectie wel wat roestplekken heeft. Het zat wel comfortabel. Dan de Indonesian style: bus vertrekt precies op tijd 9 uur, 3 passagiers, dan bij elk paaltje komt er een passagier bij, dan stoppen we bij een winkeltje waar iedereen een voorraad etenswaar inslaan, einde verder heeft de buschaufeur pauze en gaat eten. Om 10.30 hebben we misschien 15 min gereden. Daarna echt op pad, maar nu files voor weechtde stad uit zijn. We komen al gauw op een tweebaans weg tussen de rijstvelden, heuvelig landschap in de verte, soort karstgebergte. Soms de zee, dan weer verder de bergen in. Hier steeds oponthoud door barrels van vrachtautos die de heuvel niet opkomen. Dan lunchpauze. De laatste paar uur weer door eenprachtig berglandschap met uitzicht over groene bergen afgewisseld met stijle kale rotsen. Prachtige fotoplekken, maar de bus gaat door. We stoppen nog een keer voor het donker wordt. Na veel draaien en keren, reizigers afzetten en weer binnenlaten, worden we na 7 uur netjes , bijna voor de deur afgezet. Na de tweede gids, hebben we toch maar besloten om met deeerste in zee te gaan. Dus vanaf morgen 3 dagen wandelen, overnachten in dorpjes, een prachtig vooruitzicht. Vandaag al een beetje een voorproefje, we zijn naar 2 buriel sites van de Lao people geweest. In de rotsen zijn gaten gehakt   Hier worden de doden begraven. Ernaast staan houten poppen met de gelijkenis van de doden. In de tweede site werden doden ook in de kist in een grot gezet, hierbij ook dezelfde poppen. In de grotten waren de kisten soms opgestapeld, soms was het hout vergaan en zijn delen van het skelet, zoals heel veel schedels zichtbaar. Luguber, maar ook wel weer prachtig. Deze plekken liggen bij prachtige rijstvelden, met de typische Toraja voorraadschuren. Overigens zijn de begrafenissen enorme gebeurtenissen, waar honderden genodigden komen. Er worden buffels en varkens geslacht. Bij een eenvoudige dode al 24 stuks, bij rijke en adellijke doden nog veel meer. Vlees wordt onder de gasten verdeeld. De horens van de buffels worden aan de voorraadschuur opgehangen. Vandaag telde Annette er 55 aan 1 schuur. Morgen dus op stap, voorlopig waarschijnlijk geen internet. Enos van homestay Rosalina wet ons vast te vinden indien nodig. Dus vanaf nu een paar dagen rust voor jullie.