To gariro crossing

Opstaan 4.40 uur, bus 5.10, start wandeling 5.30. Het is allicht, eerste 4 kilometer over vlonders, dus easy. Ik liep een beetje voor de groep uit. Daarna stijle klim over 2 km, in de wolken, ingehaald door de Zwitsers en nog een jong stel. Helaas zo bewolkt , slecht. Zicht weing. Van 6-8 km heftig, zicht werd minimaal. Op een gegeven moment 25 m, ik zag het volgende paaltje niet, wel spannend, teruggelopen, gewacht op een jong Amerikaans stel.  Begin 20, zij was nogal luidruchtig, optimistisch, vol plezier, goede ogen. Dat hielp ons van paaltje. Het woei ook vreselijk. We bleken nu over de bergkam tussen 2 kraters te lopen, we zagen ze niet maar roken ze wel. Kam was misschien 5 meter breed dus best link. We hebben het hoogste punt, bijna 2000m bereikt, te zien aan een berg stenen. Hier leken de palen weg geslagen. We glibberden naar benedenen zagen plots een bord, nog acht kilometer. Wehadden de uitzichten gepasseerd, zonder zicht. Nog even een blik gekregen op een zwavel, kratermeer en langzaam afgedaald. Toen wedehoek omsloegen, sloeg ook het weerom, alles trok open, uitzicht oververre meren onder ons, de lava rotsen, grasvlaktes, bossen en beneden een berghut. Hier even gerust, broodje en notenreep opgegeten. Afdaling was lang en eenzaam, klappen op kuiten en knieen. Om 11.30 was ik op de parkeerplek. Moe, maar voldaan. De crossing was volbracht, haha. En snel beneden, geen foto,s, een van de eersten, want er viel pas laat wat te fotograferen. Ik had mijn Ipad zowiezo niet meegenomen. 2 uur eerder dan verwacht was ik weer op de camping. Annette deed net een dutje, blij dat ik weer terug was. Ook beneden had het hard gewaaid. Douchen, eten, vroeg weer naar bed. Volgende dag geen echte spierpijn, wel ee blaar en het verhaal van een Franse lifster, dat ongeveer een uur na mijn crossing, zij mooie uitzichten had gehad. Jaa, het leven is soms zwaar en moeizaam. Vandaag een paar luxe plekken bezoeken met Ipad.