Nepal?

We zitten op het terras van ons hotel. Rondom ons de bergen, die langzaam in de wolken verdwijnen. We zijn terug van de Bromo, wachten op de taxi naar Jogja. Dat gaat 12 uur duren, dus afzien. Bromo moest een highlight worden en dat was het zeker. Om 3 uur vanochtend vertek in een jeep, met nog 4 anderen. Op naar het uitzichtpuntvoor de sunrise, via een donker weggetje omhoog. We waren duidelijk niet de enigen, tientallen dezelfde toyota,s gingen ook omhoog. Om goed 4 uur waren we er. Via een aantal eetstalletjes en een lange trap kwamen we bij het uitzichtpunt. Het was hier druk, maar niet vreselijk. Veel lokale toeristen, het is hier blijkbaar het vakantie seizoen. Op een stoeltje gewacht en gewacht, langzaam werd het lichter, een kaleidoscoop van kleuren ontstond. De meeste toeristen vinden zichzelf boeiender dan het landschap, dus veel selfies. Zielig gebrek aan zelfvertrouwen. Ik dacht dat moslims geen afbeeldingen van mensen mochten maken. Bij het lichter worden zagen we pas waar we voor stonden, voor ons opende zich een gigantische krater, met daarin nog een vulkaan. Later bleek de Bromo nog daarachter te liggen. Adembenemend, superlatieven komen tekort is nog te weinig. De volgende etappe: weer naar beneden   Met de jeep, de grote krater in, zwarte zanvlakte tussen groene  steile wanden. Met de jeep wwer verder, volgende stop: in de zandvlakte met in de verte een nieuwe krater. 20 minuten wandelen, omhoog en het laatste stuk via een lange trap. Daarachter ligt de Bromo. Gapend gat, in een grijze krater, rook kringelt omhoog. Indrukwekkend en angstig hoog. Annette heeft de meeste plaatjes gemaakt, ik had knikkende knieen. De titel Nepal slaat op ons uitzicht en het dorpje waar we zijn. Het deed ons heel erg aan Nepal denken. Zelfde sfeer. Die sfeer is nu bijna weg, want alles is langzaam in de mist verdwenen. Op naar Yoghjakarta.